De oorlogsgraven op het kerkhof in Kilder
Geplaatst op maandag 21 december 2015 om 21:45
Op het parochiekerkhof zijn zeven grafstenen van verongelukte vliegtuigbemanningsleden uit de Tweede Wereldoorlog te vinden.
Een grafsteen is geplaatst op het graf van de Brit C.H. Mardon, die 15 april 1942 was omgekomen tijdens het neerstorten van zijn vliegtuig in het Kilderseveld. In 1942 werd een omgekomen vijand toch wel met militaire eer begraven. 't Gebeurde wel wat vroeg, want hoe minder bekendheid hoe liever, maar wel 400 Kildernaren hebben de overledene naar zijn laatste rustplaats begeleid.
Gradus, de zoon van de koster, weet nog precies wat de Duitse aalmoezenier toen sprak: 'Jetzt müssen wir ein Freund beerdigen der weit von seinem Heimat, für sein Vaterland gefallen ist ".Toen de Duitsers hun geweersalvo's over het graf lieten klinken, viel de Kilderse jeugd, die in grote getale op de hoge afscheidingsmuur langs het kerkhof zat, van schrik pardoes op de grond. Geen bloempje was als afscheid op de kist. Toen de Duitsers weg waren is dat wel even rechtgezet en burgemeester Nederveen, zijn zoon Frans, veldwachter Moorman, marechaussee Celie met een collega, koster Jan en waarschijnlijk een functionaris van het gemeentehuis of een onderwijzer stonden bij een vers gedolven graf met witte bloemen erop.
De zes vliegers, die naast elkaar achter op het kerkhof begraven liggen, de Canadezen W. Baxter, VA. Goodwin, H. W Smith en L. Spensley en de Britten R.Coater en K. Dickinson, verongelukten 22 mei 1944 op en om de huizen van Willem Bulsink en Piet v.d. Linden. De hele dag moesten die dode lichamen her en der door de weilanden verspreid blijven liggen en de koeien mochten ook niet uit de wei gehaald worden. De pastoor had in stilte de lege graven al gezegend, want de Duitsers stopten de zes mensen als vee in de grond.
Een verongelukte Duitse vlieger heeft nog een tijdje in de pastorietuin begraven gelegen, maar is later naar zijn Heimat teruggebracht.
De Captain Goodwinstraat, genoemd naar een van die zes omgekomen mannen, is een postuum eerbewijs en een blijvende herinnering. Zoals Kilder hoopt dat in Indonesië het graf van Willy Bleekman verzorgd wordt, zo is het voor de nabestaanden van die soldaten in Canada en Engeland een troost, dat in Kilder die zeven graven verzorgd worden.
Buit
Achter op het kerkhof was op dat laatste stuk nog een graf met wat bloemen erop Maar daarin lag geen dode soldaat, maar lagen alle zilveren en gouden kelken, schalen, cibories, kandelaars en wat verder kans liep door de bezetters als oorlogsbuit meegenomen te worden. Hent van Piet had de bekisting piekfijn in orde gemaakt.
Alles zat droog en veilig en verraders waren er niet, want ieder zweeg als het graf. De grote stukken, waaronder alle nieuwe kruiswegstaties, stonden bij Koos van Antoon Welling achter de molen in de kelder, tot na de bevrijding.
